Το εσωτερικό δίκτυο INNERNET πληρωμής της εργασίας των Ελλήνων
κατ' οίκον: είναι το μοναδικό σύστημα στον κόσμο που βασίζεται στους
θεσμούς της Ελεύθερης Οικονομίας ("Free Market"), στο επιτόκιο Labor και
στο ελληνικό νόμισμα οίκου (I.Q.), μια νομισματική μονάδα (Intelligence Unit) που υψηλότερη
από αυτήν στον κόσμο σε αξία πλούτου δεν υπάρχει διότι, ειδικότερα,
στηρίζεται στο νόμισμα της Αναγέννησης -ο Φοίνιξ- με βάση την ρήτρα E.C.U.,
δηλαδή 1 Φοίνιξ=3 Δολλάρια ενώ το Ευρώ υπολογίζεται με βάση τις
συναλλαγματικές ισοτιμίες των υπολοίπων νομισμάτων με βάση το E.C.U., το
E.C.U. όμως υπολογίζεται ΜΕ ΤΗΝ ΕΞΑΙΡΕΣΗ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΑΣ!
Το οικονομικό σκέλος του μοντέλου συνδυάζεται με το εκπαιδευτικό σκέλος: το εκπαιδευτικό, μεταφραστικό και δημοσιογραφικό έργο του Έλληνα δημοσιογράφου στον τομέα της παιδείας έχει ως επίκεντρό του την ελληνική γλώσσα, τον ορθολογισμό στην χρήση των ελληνικών λέξεων καθώς και την ερμηνευτική και γραμματική αφοσίωση στην λεγόμενη ΑΤΤΙΚΗ ΣΥΝΤΑΞΗ ή Σύνταξη της Αττικής. Έχει καταρτιστεί εκ νέου -''εν ύδασιν''- το σχέδιο της Πόλης της Αθηνάς και το πλάνο της, με μια μοναδική ερμηνεία των αγγλικών κειμένων που αναφέρονται στην Ελλάδα και στην Αθήνα ως έναν "κήπο του Παραδείσου" και με μια, αποκλειστικά κλασσική και ''μουσική'', ερμηνεία και σύνθεση των αναφορών στα ελληνικά ονόματα ("ΑΡΧΗ ΣΟΦΙΑΣ ΟΝΟΜΑΤΩΝ ΕΠΙΣΚΕΨΙΣ".
Η οπτική και κινηματογραφική αντίληψη του Χρήστου Παπαχριστόπουλου έχει ως κόρη οφθαλμού την ίδια την πόλη της Αθήνας ως μοντέλο για την Ευρωπαϊκή όραση (EUROVISION). Συμφώνως με την αντίληψή του, η δομή της πόλεως της Αθηνάς αντιπροσωπεύει, σε μεγαλύτερη ή μικρότερη -αναλογική ή ψηφιακή κλίμακα- την δομή οποιασδήποτε πόλεως ή τόπου συγκέντρωσης πληθυσμών και εδράζεται στην φιλοσοφική θεωρία "ό, τι λειτουργία επιτελεί για το μάτι η κόρη ή για την ψυχή ο λογισμός, τούτο αντιπροσωπεύει ως έσοπτρον στην Ελλάδα η Αθήνα".
Η ευρωπαϊκή αυτή θέαση του Χρήστου Παπαχριστόπουλου βασίζεται στις σπουδές του στην Επικοινωνία και τα Μαζικά Μέσα Ενημερώσεως, στο μεταπτυχιακό του έργο στην Ευρωπαίκή Πολιτική και Διπλωματία, στην δημοσιογραφική του ενασχόληση με το Χρηματιστήριο Αθηνών και την Σοφοκλέους πριν την ένταξη της Ελλάδας στην Ο.Ν.Ε. και τους Ολυμπιακούς Αγώνες του 2004.
Το οικονομικό σκέλος του μοντέλου συνδυάζεται με το εκπαιδευτικό σκέλος: το εκπαιδευτικό, μεταφραστικό και δημοσιογραφικό έργο του Έλληνα δημοσιογράφου στον τομέα της παιδείας έχει ως επίκεντρό του την ελληνική γλώσσα, τον ορθολογισμό στην χρήση των ελληνικών λέξεων καθώς και την ερμηνευτική και γραμματική αφοσίωση στην λεγόμενη ΑΤΤΙΚΗ ΣΥΝΤΑΞΗ ή Σύνταξη της Αττικής. Έχει καταρτιστεί εκ νέου -''εν ύδασιν''- το σχέδιο της Πόλης της Αθηνάς και το πλάνο της, με μια μοναδική ερμηνεία των αγγλικών κειμένων που αναφέρονται στην Ελλάδα και στην Αθήνα ως έναν "κήπο του Παραδείσου" και με μια, αποκλειστικά κλασσική και ''μουσική'', ερμηνεία και σύνθεση των αναφορών στα ελληνικά ονόματα ("ΑΡΧΗ ΣΟΦΙΑΣ ΟΝΟΜΑΤΩΝ ΕΠΙΣΚΕΨΙΣ".
Η οπτική και κινηματογραφική αντίληψη του Χρήστου Παπαχριστόπουλου έχει ως κόρη οφθαλμού την ίδια την πόλη της Αθήνας ως μοντέλο για την Ευρωπαϊκή όραση (EUROVISION). Συμφώνως με την αντίληψή του, η δομή της πόλεως της Αθηνάς αντιπροσωπεύει, σε μεγαλύτερη ή μικρότερη -αναλογική ή ψηφιακή κλίμακα- την δομή οποιασδήποτε πόλεως ή τόπου συγκέντρωσης πληθυσμών και εδράζεται στην φιλοσοφική θεωρία "ό, τι λειτουργία επιτελεί για το μάτι η κόρη ή για την ψυχή ο λογισμός, τούτο αντιπροσωπεύει ως έσοπτρον στην Ελλάδα η Αθήνα".
Η ευρωπαϊκή αυτή θέαση του Χρήστου Παπαχριστόπουλου βασίζεται στις σπουδές του στην Επικοινωνία και τα Μαζικά Μέσα Ενημερώσεως, στο μεταπτυχιακό του έργο στην Ευρωπαίκή Πολιτική και Διπλωματία, στην δημοσιογραφική του ενασχόληση με το Χρηματιστήριο Αθηνών και την Σοφοκλέους πριν την ένταξη της Ελλάδας στην Ο.Ν.Ε. και τους Ολυμπιακούς Αγώνες του 2004.
Κορυφαίο έργο του θεωρείται η απόδειξη περί της λανθασμένης μετάφρασης και
ερμηνείας ΟΛΩΝ ΤΩΝ ΑΡΧΑΙΩΝ ΕΛΛΗΝΙΚΩΝ ΚΕΙΜΕΝΩΝ ΣΤΗΝ ΣΥΓΧΡΟΝΗ ΕΛΛΑΔΑ.
Η απόδειξη, άλλωστε, της πλάνης ομολογείται και από το ίδιο το μεγαλύτερο λεξικό του κόσμου, το λεξικό Liddell-Scott, στην ίδια την εισαγωγή του λεξικού από το έτος 1925 (!!!)
Σημειωτέον ότι το λεξικό των Henry George Liddell και Robert Scott εκδίδεται, σε διάφορες παραλλαγές, από το 1819, με την συμβολή και των Henry Stuart Jones και Roderick McKenzie.
Το έργο του δημοσιογράφου Χρήστου Παπαχριστόπουλου αποδεικνύει τις καταστροφικές για την ελληνική γλώσσα συνέπειες της χρήσης του λεξικού από όλους τους φιλολόγους που βασίζονται στην Βρεττανική Ακαδημία και στο πανεπιστήμιο της Οξφόρδης (Oxford University Press) για τις μεταφράσεις και την διδασκαλία των αγγλικών αλλά και των ελληνικών κειμένων.
Ως εκ του γεγονότος τούτου, ο Χρήστος Παπαχριστόπουλος μπορεί να αποδείξει -εξάλλου, και το συνολικό του έργο με ένα σύνολο 100 άρθρων για την κάθαρση στην Σοφοκλέους από τα σκάνδαλα του Ελληνικού Δημοσίου πριν την ένταξη στην Ο.Ν.Ε. το αποδεικνύει, εκ του πρωτοτύπου- ότι όλοι οι νόμοι του Νεοελληνικού Κράτους είναι λανθασμένοι και άνευ σημασίας (δηλ. στερούνται σημασιοδότησης) διότι ερμηνεύονται με μηχανικό τρόπο και με βάση ασύντακτους κανόνες (κατά τον τύπο, δηλαδή -κι ούτε καν αυτό!) και όχι με βάση την καθιερωμένη από τον ευρωπαϊκό διαφωτισμό και μετά έννοια του "πνεύματος" των νόμων, κάτι που έχει οδηγήσει και την ίδια την πρωτεύουσα πόλη των Αθηνών σε έναν χαοτικό υδροκεφαλισμό.
Εννοείται ότι κατά τον ίδιο τρόπο μπορεί να συνειδητοποιήσει κανείς ότι οι νόμοι του Ελληνικού Κράτους δεν πρέπει να εφαρμόζονται για τους πραγματικά Έλληνες πολίτες αλλά μόνο για όποιες εταιρείες ή καταστήματα συνδέονται με το Δημόσιο. Ως εκ τούτου, οι Έλληνες πολίτες και οι εργαζόμενοι στον ιδιωτικό τομέα δεν έχουν καμία οφειλή και κανένα χρέος απέναντι στο Δημόσιο αλλά πρέπει να απολαμβάνουν ΔΩΡΕΑΝ όλων των υπηρεσιών του στο πεδίο που τους ανήκει, βάσει των γεωγραφικών συντεταγμένων: στην οικία τους. Αυτός είναι και ο τρόπος μείωσης των κρατικών ελλειμμάτων και, παράλληλα, αύξησης της παραγωγικότητας. Άρα, στην οικία του ο κάθε Έλληνας πρέπει να απολαμβάνει πλήρους ελευθερίας και να μην εφαρμόζονται καν οι λανθασμένοι νόμοι του Ελληνικού Κράτους ούτε καν και της τοπικής κοινότητας -αλλά οι νόμοι της πραγματικής Ελληνικής Δημοκρατίας και Πολιτείας που είναι στηριγμένοι τόσο στην διευρυμένη ερμηνεία του πνεύματος των ευρωπαϊκών νόμων όσο και στην στενή ερμηνεία που προκύπτει από την αρχαία και την σύγχρονη ελληνική γλώσσα, όπου Ελλάδα είναι ένας παγκόσμιος χώρος στην διεθνή κοινότητα και όχι ένα ''χωριό".
Η απόδειξη, άλλωστε, της πλάνης ομολογείται και από το ίδιο το μεγαλύτερο λεξικό του κόσμου, το λεξικό Liddell-Scott, στην ίδια την εισαγωγή του λεξικού από το έτος 1925 (!!!)
Σημειωτέον ότι το λεξικό των Henry George Liddell και Robert Scott εκδίδεται, σε διάφορες παραλλαγές, από το 1819, με την συμβολή και των Henry Stuart Jones και Roderick McKenzie.
Το έργο του δημοσιογράφου Χρήστου Παπαχριστόπουλου αποδεικνύει τις καταστροφικές για την ελληνική γλώσσα συνέπειες της χρήσης του λεξικού από όλους τους φιλολόγους που βασίζονται στην Βρεττανική Ακαδημία και στο πανεπιστήμιο της Οξφόρδης (Oxford University Press) για τις μεταφράσεις και την διδασκαλία των αγγλικών αλλά και των ελληνικών κειμένων.
Ως εκ του γεγονότος τούτου, ο Χρήστος Παπαχριστόπουλος μπορεί να αποδείξει -εξάλλου, και το συνολικό του έργο με ένα σύνολο 100 άρθρων για την κάθαρση στην Σοφοκλέους από τα σκάνδαλα του Ελληνικού Δημοσίου πριν την ένταξη στην Ο.Ν.Ε. το αποδεικνύει, εκ του πρωτοτύπου- ότι όλοι οι νόμοι του Νεοελληνικού Κράτους είναι λανθασμένοι και άνευ σημασίας (δηλ. στερούνται σημασιοδότησης) διότι ερμηνεύονται με μηχανικό τρόπο και με βάση ασύντακτους κανόνες (κατά τον τύπο, δηλαδή -κι ούτε καν αυτό!) και όχι με βάση την καθιερωμένη από τον ευρωπαϊκό διαφωτισμό και μετά έννοια του "πνεύματος" των νόμων, κάτι που έχει οδηγήσει και την ίδια την πρωτεύουσα πόλη των Αθηνών σε έναν χαοτικό υδροκεφαλισμό.
Εννοείται ότι κατά τον ίδιο τρόπο μπορεί να συνειδητοποιήσει κανείς ότι οι νόμοι του Ελληνικού Κράτους δεν πρέπει να εφαρμόζονται για τους πραγματικά Έλληνες πολίτες αλλά μόνο για όποιες εταιρείες ή καταστήματα συνδέονται με το Δημόσιο. Ως εκ τούτου, οι Έλληνες πολίτες και οι εργαζόμενοι στον ιδιωτικό τομέα δεν έχουν καμία οφειλή και κανένα χρέος απέναντι στο Δημόσιο αλλά πρέπει να απολαμβάνουν ΔΩΡΕΑΝ όλων των υπηρεσιών του στο πεδίο που τους ανήκει, βάσει των γεωγραφικών συντεταγμένων: στην οικία τους. Αυτός είναι και ο τρόπος μείωσης των κρατικών ελλειμμάτων και, παράλληλα, αύξησης της παραγωγικότητας. Άρα, στην οικία του ο κάθε Έλληνας πρέπει να απολαμβάνει πλήρους ελευθερίας και να μην εφαρμόζονται καν οι λανθασμένοι νόμοι του Ελληνικού Κράτους ούτε καν και της τοπικής κοινότητας -αλλά οι νόμοι της πραγματικής Ελληνικής Δημοκρατίας και Πολιτείας που είναι στηριγμένοι τόσο στην διευρυμένη ερμηνεία του πνεύματος των ευρωπαϊκών νόμων όσο και στην στενή ερμηνεία που προκύπτει από την αρχαία και την σύγχρονη ελληνική γλώσσα, όπου Ελλάδα είναι ένας παγκόσμιος χώρος στην διεθνή κοινότητα και όχι ένα ''χωριό".